W Polsce, normy dotyczące odzysku miedzi z kabli nie są ściśle określone w formie konkretnych procentowych wymagań, ale raczej regulowane ogólnymi przepisami dotyczącymi recyklingu i gospodarowania odpadami. Kluczowe regulacje obejmują:
1. **Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach** – jest to podstawowy akt prawny regulujący kwestie związane z gospodarką odpadami, w tym recyklingiem surowców wtórnych, takich jak miedź z kabli.
2. **Dyrektywa 2008/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów** – Dyrektywa Ramowa w sprawie odpadów, która jest transponowana do prawa polskiego. Zawiera ogólne wytyczne dotyczące odzysku i recyklingu materiałów, w tym metali.
3. **Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym** – zawiera przepisy dotyczące przetwarzania odpadów elektrycznych, z których odzyskiwana jest miedź, na przykład z kabli.
4. **Rozporządzenia Ministra Środowiska** – regulują szczegółowe wymagania dotyczące odzysku i recyklingu odpadów, w tym metali. Konkretnym przykładem może być rozporządzenie dotyczące klasyfikacji odpadów i wymagań technologicznych.
Ogólnie rzecz biorąc, odzysk miedzi z kabli jest częścią szeroko pojętego procesu recyklingu, gdzie celem jest maksymalizacja odzysku surowców wtórnych w sposób zgodny z przepisami o ochronie środowiska. Procentowy poziom odzysku może różnić się w zależności od technologii stosowanej w recyklingu, ale prawo promuje jak najwyższy poziom odzysku surowców.
